In 2011 is (tegen het advies van VROM in) de regelgeving voor windturbinegeluid buiten de regelgeving van industriegeluid geplaatst. Dit is sterk afwijkend van de andere Europese landen. De normen moesten worden aangepast om de klimaatdoelen te kunnen halen en het bestaande beschermingsniveau voor burgers werd daarmee losgelaten.

Geluidsnorm:

In plaats van een maximum geluidsnorm werd een ingewikkeld “jaargemiddelde” ingevoerd. Dit betekent simpel gezegd dat wanneer de turbine bijvoorbeeld een dag stil staat dat deze de volgende dag dubbel zoveel geluid mag maken. Hierdoor is de overlast nooit te controleren / handhaven.

Afstandsnorm:

Om overlast te voorkomen staan windturbines in het buitenland vaak op een grotere afstand (bijvoorbeeld 10 keer de tiphoogte van de windturbine). In Nederland is er momenteel geen regelgeving over hoe dicht de windturbines bij een woonwijk mogen staan. Dit kan door de betreffende gemeente zelf worden vastgesteld en wordt vaak gebaseerd op deze voorgenoemde geluidsnorm welke overdag (gemiddeld over een jaar) niet boven 47 decibel en ’s nachts (gemiddeld over een jaar) niet boven 41 decibel mag komen.

Bescherming burgers:

Normaalgesproken zou dit een taak horen te zijn van het RIVM, maar inmiddels heeft ook het RIVM erkend dat de factsheets welke door hen worden gehanteerd gedateerd zijn en dat er nieuwe onderzoeken noodzakelijk zijn. Echter gaat dit op zijn vroegst pas in 2026 plaatsvinden en worden de huidige plaatsingsbeslissingen nog steeds gemaakt op basis van deze verouderde gegevens.

Landelijke norm:

Op dit moment wordt ook in Den Haag, tussen de verschillende politieke partijen, gestreden over een landelijke norm voor de minimale afstand van een windturbine tot een woning. Echter de laatste informatie laat weten dat dit niet voor eind 2026 te verwachten is.

Voorzorgsbeginsel:

Wat er wel bestaat is het “voorzorgsbeginsel”, artikel 174 van het milieubeleid van de EU en artikel 3.3 Omgevingswet. Deze artikelen benadrukken de verantwoordelijkheid van de overheid om preventieve maatregelen te nemen om het milieu en de gezondheid te beschermen, zelfs in gevallen van wetenschappelijke onzekerheid. De plaatsing van windturbines dichtbij bewoning is strijdig met deze artikelen.

Gemeente Goirle:

De gemeente Goirle is hier meerdere keren op gewezen. In diverse gesprekken, door het aanbieden van zienswijzen, door gebruik te maken van het spreekrecht tijdens raadsvergaderingen en middels het aanbieden van een petitie is het nu voor iedereen wel duidelijk dat er geen draagkracht is voor windturbines zo dichtbij. De verantwoordelijke wethouder Franssen van Lijst Riel Goirle wil echter de inwoners van Goirle niet beloven dat ze daadwerkelijk verder weg worden geplaatst dan 500 meter, waardoor de onrust in het dorp steeds verder toeneemt.

Andere gemeenten rondom Tilburg hebben beter geluisterd naar de mening van hun inwoners. De gemeente Hilvarenbeek heeft bepaald dat de windmolens geplaatst moeten worden binnen 750 meter vanaf de snelweg A58. Zo wordt zoekgebied de Baars een heel stuk kleiner en verschuift het vanzelf naar de 500 metergrens tot de woonwijken van Goirle.

Landelijk drama:

Inmiddels spelen zich over het hele land exact deze zelfde drama’s af en zijn er inmiddels meer dan 150 vergelijkbare burgerinitiatieven aan het strijden tegen lokale overheden.

Laatste berichtgeving:

Uit de inmiddels gevoerde gesprekken met o.a. de verantwoordelijke wethouder en POB REKS blijkt dat de andere roodgekleurde gebieden in het overgebleven zoekgebied (Oisterwijk) in verband met luchtvaartbeperkingen waarschijnlijk niet haalbaar zullen zijn.

Hiernaast blijkt dat wanneer in andere zoekgebieden (bijv. de Spinder) de energieopgave niet haalbaar is, deze energieopgave verplaatst wordt naar de andere zoekgebieden (zoals bv. Goirle).

Om zo’n project rendabel te maken zouden er windturbines moeten worden geplaatst met ‘maximaal rendement’ en zullen deze circa 210–250 meter hoog worden. Ter vergelijking: dat is acht keer de flat bij de Oostplas of anderhalf keer Westpoint in Tilburg.